Pijnlijke dag

32+1

Vandaag is onze hond gesterilliseert... Ze is nu zo zielig... Ligt bij ons op de bank, op haar dekbed. Te piepen en te doen, heb echt medelijden met haar. Hoe hypocriet is het eigenlijk om de hond te laten sterilliseren terwijl je zelf zwanger bent... maar goed het is voor een goed doel!

Met mezelf gaat het vandaag ook niet echt lekker. Toen ik vanochtend de hond ging uitlaten kreeg ik steken in mijn buik. Lopen ging bijna niet meer. Toch mee gegaan naar de dierenarts en daar kreeg ik nog meer krampen. Strompelend terug naar huis gegaan en op de bank gaan liggen. Om 3 uur konden we onze hond weer gaan ophalen en toen was mijn moeder ookal hier gekomen, op ziekenbezoek voor de hond.

De krampen waren er nog steeds, mijn moeder zei voor de gein: Ha, het zal wel begonnen zijn, misschien...

Ik beloofde haar dat ik de verloskundige zou bellen als we weer thuis waren. De krampen duurde tussen de 5 en 10 minuten en kwamen om de 10 tot 20 minuten, dus weeën konden het toch niet zijn?

Toen we weer thuis waren, had ik gebeld, de verloskundige zei dat het waarschijnlijk oefenweeën waren en anders darmkrampen. Als ze aanbleven en paracetamol zou niet helpen of ze kwamen korter op elkaar moest ik terug bellen. Volgens haar was de bevalling in elk geval nog niet begonnen! Dat is fijn om te horen!!!

Hopelijk trekt het weg, want ik heb nog steeds pijn....